Column: “Santokhi praat nog steeds alsof hij nog president is”

Hij reist, hij feliciteert, hij herdenkt, hij vertegenwoordigt — maar wat hij vooral niet doet, is loslaten.
Ex-president Chan Santokhi lijkt nog altijd gevangen in het idee dat het presidentschap een levenslange status is. Alsof het lint nooit is afgeknipt, de vlag nooit is gestreken en de macht nooit is overgedragen.

In één korte tijd prijst hij de VN, spreekt namens “ons land”, vertegenwoordigt Suriname in India, feliciteert schoonheidskoninginnen en herdenkt nationale dagen — alles in de toon van een zittend staatshoofd.
Geen enkel woord dat verraadt dat hij niet meer in functie is.
Sterker nog: je zou bijna denken dat het paleis gewoon tijdelijk is verhuurd.

“Het is een bijzondere eer om dit jaar als Chief Guest en gewezen President te zijn uitgenodigd,” schrijft hij.
Dat klinkt nederig — tot hij vervolgt:
“Het is een groot genoegen om Suriname op dit internationale podium te mogen vertegenwoordigen.”
Wacht even. Namens wie precies? De president, of de ex-president die zijn visitekaartje niet heeft aangepast?

Het patroon is duidelijk: Santokhi spreekt niet in de verleden tijd, maar in de voortdurende tegenwoordige tijd. Zijn posts lezen als staatsberichten, niet als herinneringen. Zelfs zijn felicitaties ademen gezag — alsof elk compliment nog een decreet is.

• Column: De stilte rond de Brunswijks – hoe lang nog?
• Column: “Santokhi praat nog steeds alsof hij nog president is”

Misschien is het moeilijk wakker worden als je jarenlang bent aangesproken met “Excellentie” — en ineens gewoon “meneer” bent.
Maar dat hoort bij leiderschap: weten wanneer je moet zwijgen, en anderen het podium gunnen.

De ironie? Zijn woorden over “transparantie, vrede en samenwerking” klinken nog steeds als beleidsteksten, niet als reflectie. Het doet denken aan een dirigent die het orkest blijft dirigeren, terwijl de muzikanten allang zijn weggelopen.

Suriname heeft geen behoefte aan een spookpresident die in elk bericht nog spreekt namens “ons land”.
Wat het land wél nodig heeft, is een ex-leider die begrijpt dat echte grootsheid pas begint wanneer men de microfoon neerlegt — en luistert naar wat het volk zégt, in plaats van eindeloos te herhalen wat hij zelf ooit zei.

En terwijl Suriname zich probeert te herstellen van zijn beleid, reist Santokhi de wereld rond — nog altijd op missie, maar dit keer vooral voor zichzelf.

• Jongeren zoeken hun plek in de maatschappij
• Mark Goede doorbreekt de stilte: ontkent fraude dossier, terwijl SOL zelf de echtheid van documenten bevestigde
• “Grasalco in crisis: directeur bevestigt vondst van nep-goud”
• Column: De stilte rond de Brunswijks – hoe lang nog?
• Trinidad & Tobago onder vuur: bondgenoot of pion in Amerika’s Caribische machtsspel?