Paramaribo – Terwijl politieke slogans elkaar snel opvolgen en beloftes vaak vervagen in de realiteit, zet DA’91 met haar campagne “In het Hart van Suriname” een krachtig, mensgericht statement neer. Geen schreeuwerige affiches of holle retoriek, maar voeten in de modder, ogen in de ogen van burgers en vooral: oren die écht luisteren.
Meer dan een jaar lang trekken de verschillende campagneteams van DA’91 het hele land door. Van Paramaribo tot de verre uithoeken van Sipaliwini en Marowijne. Daar, in het hart van gemeenschappen, vindt de partij haar essentie: een politiek die weer contact zoekt met de mens.
Een van de drijvende krachten achter deze vernieuwende aanpak is Rossiana Karijotaroeno, bij velen bekend als Rossiana Budel, nummer 4 op de kandidatenlijst van DA’91 voor De Nationale Assemblée. Als teamleider spreekt zij met passie over het waarom achter deze beweging.
“Het gaat ons niet om stemmen alleen. Het gaat om vertrouwen. En vertrouwen win je niet met slogans, maar met oprechte gesprekken,” aldus Karijotaroeno.
Tijdens deze ‘person-to-person’-campagne werd niet alleen de partijvisie gedeeld – gericht op eerlijk bestuur, transparantie en duurzame ontwikkeling – maar vooral werd er geluisterd. Naar zorgen over werkloosheid, naar boosheid over corruptie, naar hoop op beter onderwijs en betere zorg. Elk gesprek, zo zegt Karijotaroeno, gaf de campagne nieuwe betekenis.
“We kwamen met een boodschap, maar keer op keer verlieten we plekken met nieuwe inzichten. Politiek begint bij de mensen, niet bij een programma op papier.”
DA’91 laat zien dat politieke vernieuwing niet per se in wetgeving begint, maar in empathie. In luisteren voordat je spreekt. In verbinden voordat je belooft. En in de moed om burgers niet alleen te vertegenwoordigen, maar hen actief deel te maken van verandering.
Met deze aanpak hoopt DA’91 niet alleen op stemmen, maar op een nieuwe manier van politiek bedrijven. Een manier die diep verankerd is in het vertrouwen tussen kiezer en gekozenen.
“We hebben een lange weg te gaan,” zegt Karijotaroeno. “Maar we zijn begonnen. En we stoppen pas als politiek weer voelt als iets van ons allemaal.”
