De recente samenwerking tussen de Nationale Partij Suriname (NPS) en de Nationale Democratische Partij (NDP) heeft een schokgolf teweeggebracht in het politieke landschap van Suriname. De man die decennialang het morele kompas van de NPS belichaamde, Ronald Venetiaan, heeft in niet mis te verstane bewoordingen zijn afkeer uitgesproken. Zijn waarschuwing: deze alliantie is een historische en ethische misstap die het fundament van de partij ondermijnt.
De NPS, lange tijd gezien als bastion van rechtsstatelijkheid en mensenrechten, heeft volgens Venetiaan haar ziel verkocht door in zee te gaan met de partij die verantwoordelijk wordt gehouden voor staatsgrepen, dictatuur en de beruchte Decembermoorden van 1982. Voor Venetiaan is de NDP niet zomaar een politieke tegenstrever, maar een partij die “het land moreel en financieel naar de afgrond heeft geleid.”
Dat de partij nu in onderhandeling is om samen met de NDP een regering te vormen, noemt hij “verschrikkelijk.” Het gaat niet alleen om politieke pragmatiek, maar om het verloochenen van alles waarvoor de NPS ooit heeft gestaan. De intentieverklaring is volgens hem een klap in het gezicht van zowel het verleden als de principes van de partij.
Greg Rusland, de huidige voorzitter van de NPS, krijgt de wind van voren. Venetiaan beklaagt zich over het feit dat hij als erevoorzitter niet is geraadpleegd. “De partij is niet van Rusland, maar van de leden,” zegt hij. Hij hekelt de top-down aanpak van het huidige bestuur, die volgens hem zonder breed draagvlak koers zet richting politieke opportuniteit.
Dat de jongeren binnen de partij “geen boodschap hebben gehad aan de strijd die de NPS heeft geleverd,” is voor Venetiaan een teken dat het moreel besef aan het verdampen is. De nieuwe koers lijkt niet ingegeven door idealen, maar door politieke overlevingsdrift.
Volgens Venetiaan staat de NPS aan de vooravond van een diepe identiteitscrisis. Hij spreekt over leden die overwegen de partij te verlaten en roept hen op om juist te blijven, “maar zich binnen de partij te verzetten tegen deze richting.” Hij zelf heeft aangegeven zich te distantiëren van het huidig bestuur en alleen nog aanwezig te zijn bij belangrijke partijvergaderingen over koerswijziging of bestuursverkiezingen.
Zijn oproep is glashelder: verzet binnen de partij is noodzakelijk. Want zonder koerscorrectie dreigt de NPS haar morele autoriteit definitief kwijt te raken.
Wat hier op het spel staat, is meer dan een coalitievorming. Het is de ziel van de NPS. Door zich te verbinden met de NDP ondergraaft de partij haar eigen geschiedenis en geloofwaardigheid. Als de woorden van Venetiaan ergens toe moeten leiden, dan is het tot een fundamentele heroverweging binnen de partij. De vraag is niet alleen of deze samenwerking politiek houdbaar is, maar vooral: is het moreel te verantwoorden?
De toekomst van de NPS hangt af van het antwoord op die vraag.
Lees ook: