Nicolás Maduro is op 10 januari 2025 beëdigd voor een derde termijn als president van Venezuela. Zijn herverkiezing in juli 2024 blijft omstreden, met beschuldigingen van verkiezingsfraude en brede internationale kritiek. Maduro’s aanhangers beschouwen zijn inauguratie als een overwinning voor de socialistische revolutie, terwijl de oppositie de verkiezingsuitslag blijft betwisten.
Oppositieleider Edmundo González, die beweert de rechtmatige winnaar te zijn, voert vanuit ballingschap in Spanje een campagne tegen Maduro. Hij heeft steun gezocht bij internationale leiders, waaronder de presidenten van Argentinië en de Verenigde Staten, en verklaarde vastberaden te zijn om naar Venezuela terug te keren, ondanks het risico van arrestatie.
María Corina Machado, een prominente oppositieleider in Venezuela, organiseerde kort voor de inauguratie grootschalige protesten in Caracas. Ze werd tijdelijk gearresteerd door veiligheidstroepen, wat leidde tot verontwaardiging in binnen- en buitenland. Machado kondigde aan haar strijd tegen Maduro voort te zetten en riep op tot nationale en internationale solidariteit.
Internationaal blijven de meningen verdeeld. Rusland, China en Turkije erkennen Maduro’s regering, terwijl de Europese Unie en de Verenigde Staten zijn herverkiezing afwijzen. Europese diplomaten boycotten de inauguratie en roepen op tot vrije en eerlijke verkiezingen.
De politieke situatie in Venezuela blijft uiterst instabiel. Maduro’s regering wordt beschuldigd van repressie tegen oppositiegroepen en het onderdrukken van vrije meningsuiting. Ondertussen verslechtert de humanitaire situatie in het land verder. De economische crisis, gekenmerkt door hyperinflatie en schaarste aan basisbehoeften, heeft geleid tot massale emigratie. Meer dan zeven miljoen Venezolanen zijn de afgelopen jaren gevlucht naar buurlanden en verder.
De internationale gemeenschap dringt aan op maatregelen om de humanitaire crisis te verlichten. Organisaties als de Verenigde Naties roepen op tot meer humanitaire hulp, maar de politieke patstelling belemmert substantiële vooruitgang.
Met Maduro aan de macht tot 2031 blijft Venezuela geconfronteerd met onzekerheid en verdeeldheid. Zijn inauguratie markeert geen einde aan de politieke spanningen, maar versterkt juist de kloof tussen de regering en de oppositie. De komende jaren zullen bepalend zijn voor de toekomst van Venezuela, zowel op nationaal als internationaal niveau.
