Tijdens het luchtvaartcongres op 1 augustus 2025 gaf president Jennifer Geerlings-Simons aan dat de regering van Suriname de nationale luchtvaartmaatschappij SLM wil behouden, maar erkende tegelijk dat er “serieuze ingrepen” noodzakelijk zijn. Ze vergeleek SLM met andere regionale maatschappijen zoals Caribbean Airlines, die jaarlijks tussen 60 en 200 miljoen dollar subsidie ontvangen, iets wat Suriname zich absoluut niet kan veroorloven. De president vroeg staatsbedrijf Grassalco om tijdelijk, nog twee à drie maanden, financiële steun te blijven bieden aan SLM. Wat echter ontbrak in haar betoog, waren de diepere oorzaken achter deze financiële crisis.
Schuldenput en politieke inmenging
Uit analyses blijkt dat SLM gebukt gaat onder een schuldenlast van ruim 100 miljoen Amerikaanse dollar. Ondanks deze enorme schuld blijft de regering belastinggeld in de maatschappij steken zonder structurele verbeteringen te realiseren. Politieke benoemingen, ad-hoc strategieën en een gebrek aan professioneel management worden genoemd als hoofdredenen voor het voortdurende verval. Cruciale posities worden op basis van partijloyaliteit ingevuld, waardoor directeuren komen en gaan zonder tastbare verbeteringen achter te laten. Al ruim drie jaar ontbreken de jaarcijfers, wat leidt tot een gebrek aan transparantie en wantrouwen onder zowel burgers als medewerkers.
Reddingspogingen schaden andere staatsbedrijven
Sinds 2021 houdt Grassalco de SLM met miljoenen dollars per maand overeind via kruissubsidies, omdat directe subsidies van het IMF niet meer toegestaan zijn. Deze kapitaalinjecties verdwijnen zonder blijvend resultaat, en brengen tegelijkertijd de financiële stabiliteit van andere organisaties, zoals NV Luchthavenbeheer en toezichthouder CASAS, in gevaar.
Achterstallige betalingen leggen sector plat
CASAS luidde al eerder de noodklok vanwege uitblijvende verplichte veiligheidsbijdragen door SLM, waardoor toezichtsactiviteiten en internationale expertise ernstig in het gedrang komen. Buitenlandse maatschappijen voldoen wel aan hun betalingsverplichtingen, maar de SLM laat deze al jarenlang liggen. Hierdoor kampt CASAS inmiddels met diepe tekorten, en moest het noodgedwongen de veiligheidsbijdragen voor passagiers verhogen.
De openstaande schuld van SLM aan NV Luchthavenbeheer bedraagt circa 14 miljoen dollar, terwijl CASAS nog twee miljoen dollar tegoed heeft. Dit leidt tot ernstige problemen in de bedrijfsvoering van beide instanties, waaronder een tekort aan luchtverkeersleiders en uitgestelde veiligheidsinvesteringen.
Veiligheidscrisis en Europese zwarte lijst
Sinds juni 2025 staan alle in Suriname gecertificeerde luchtvaartmaatschappijen op de EU-Air-Safety-List. De Europese Commissie noemt tekortkomingen in toezicht, gebrekkige naleving van internationale veiligheidsnormen en een tekort aan gekwalificeerd personeel als redenen. Hierdoor moet SLM dure buitenlandse toestellen inhuren voor vluchten naar Europa, terwijl regionale vluchten naar Cayenne volledig stil liggen.
Technische malaise en reizigersleed
Regelmatige technische storingen onderstrepen de diepere crisis bij SLM. In april werden beide regionale toestellen vanwege mankementen aan de grond gehouden. Reizigers zaten urenlang vast op luchthavens zonder behoorlijke opvang, en herstelwerkzaamheden duurden vaak dagen. Deze problemen worden toegeschreven aan financiële tekorten die onderhoud belemmeren.
“SLM is niet meer te redden”
Luchtvaartdeskundige Romeo Stienstra noemt herstel van de SLM zinloos. Volgens hem is het bedrijf structureel failliet door politieke invloeden en oude schulden. Hij pleit voor ontmanteling van SLM, oprichting van een nieuwe maatschappij zonder politieke inmenging en een onafhankelijke toezichthouder in plaats van CASAS, dat hij omschrijft als een bolwerk van vriendjespolitiek.
Ook het DA’91-rapport bevestigt dat zonder drastische herstructurering of een gecontroleerd einde, SLM een bodemloze put blijft die publieke middelen opslokt.
President vermijdt kernproblemen
Hoewel president Geerlings-Simons erkent dat subsidies geen duurzame oplossing zijn, adresseerde zij niet de dieperliggende oorzaken zoals wanbetaling, politieke benoemingen, gebrek aan transparantie en gebrekkig toezicht. Zonder erkenning van deze fundamentele problemen zal SLM blijven overleven op noodsteun ten koste van andere staatsbedrijven en uiteindelijk de gehele luchtvaartsector.