PARAMARIBO / BRUSSEL – 4 juni 2025
Surinam Airways (SLM) heeft van de Europese Unie een niet mis te verstane boodschap gekregen: “U vliegt niet meer op Europa.” De nationale trots van Suriname is op 3 juni officieel op de zwarte lijst geplaatst van luchtvaartmaatschappijen die het EU-luchtruim niet meer in mogen. De reden? Structureel falend toezicht, personeelstekorten en een chronisch gebrek aan naleving van internationale veiligheidsnormen.
Maar laten we eerlijk zijn: wie de vluchten van SLM de afgelopen twaalf maanden heeft gevolgd, is niet verbaasd.
In 2025 werd pijnlijk duidelijk dat de problemen bij SLM niet op zichzelf staan, maar het topje zijn van een diepgeworteld systeemprobleem, zoals:
Deze incidenten zijn geen op zichzelf staande ongelukjes. Ze zijn symptoom van een bredere malaise binnen de Surinaamse luchtvaartstructuur: onderbezetting, gebrekkige controlemechanismen en een luchtvaartautoriteit (CASAS) die de grip op veiligheid volledig kwijt is.
De beslissing van de Europese Commissie is vernietigend: alle luchtvaartmaatschappijen gecertificeerd in Suriname mogen het Europese luchtruim niet meer in. Met andere woorden: Surinam Airways mag enkel nog op Amsterdam vliegen door gebruik te maken van een gehuurd toestel van een Duitse luchtvaartpartner (Universal Sky Carrier).
De EU noemt de situatie in Suriname “onacceptabel” en verwijt zowel de luchtvaartautoriteit als de maatschappij grove nalatigheid. Het rapport spreekt over “ernstige tekortkomingen in toezicht, training, technische controle en regelgeving.”
SLM zelf reageert met een persbericht waarin het de schuld subtiel afschuift op de nationale autoriteit CASAS. Een klassiek staaltje ‘damage control’, maar de schade is al lang geleden begonnen – en is nu internationaal erkend.
Voor de passagiers is het vooral chaos. Reizigers weten niet of hun geboekte vlucht doorgaat, onder welke naam die wordt uitgevoerd, of welk toestel ze krijgen. Transparentsie is ver te zoeken. En het vertrouwen? Dat zit ergens tussen de bagage in de verloren koffers.
Wat ooit het nationaal symbool van verbinding was, is nu een casestudy in hoe luchtvaart níet moet. Als veiligheid pas prioriteit wordt nádat Europa ingrijpt, ben je simpelweg te laat.
Wie bij Surinam Airways op zoek gaat naar informatie, komt al snel terecht in een doolhof van stilzwijgen, vage aankondigingen en uitgestelde antwoorden. Passagiers blijven vaak dagenlang in onzekerheid over gewijzigde of geannuleerde vluchten. Medewerkers aan de balie verwijzen naar de klantenservice, die op haar beurt weer zwijgt of standaardzinnen afvuurt. En persvragen? Die belanden op een voicemail die zelden lijkt te worden afgeluisterd.
De ironie is schrijnend: een luchtvaartmaatschappij die beweert verbinding te bieden, maar in crisismomenten zélf onbereikbaar is.
De EU heeft de deur nog niet definitief gesloten – maar het herstel zal allesbehalve eenvoudig zijn. De auditresultaten moeten worden omgezet in concrete verbeteringen, het toezicht moet fundamenteel herzien worden, en bovenal: SLM moet verantwoordelijkheid nemen voor haar rol in deze crisis.
Dit is geen Europees pesterijtje of politiek spel. Dit is een harde, onontkoombare realiteit: je krijgt geen toegang tot Europa als je de basisregels van luchtvaartveiligheid niet respecteert.
En tot die dag geldt voor Surinam Airways: klaar voor vertrek? Niet op onze radar.
Lees ook: