
PARAMARIBO / PORT OF SPAIN —
Trinidad en Tobago ligt onder vuur na haar openlijke steun aan de recente militaire operaties van de Verenigde Staten in de Caribische Zee, die volgens Washington gericht zijn op drugssmokkel vanuit Venezuela. Caracas noemt de samenwerking tussen Port of Spain en Washington echter een “directe bedreiging” voor de regionale vrede en beschuldigt Trinidad van medeplichtigheid aan “militaire provocaties” tegen haar soevereiniteit.
De spanningen namen toe nadat Amerikaanse marineschepen, met goedkeuring van de regering van premier Kamla Persad-Bissessar, meermaals aanmeerden in Trinidadiaanse havens. Venezuela sprak van een “CIA-georkestreerde provocatie” en beschuldigde het eilandstaatje van deelname aan een zogenaamde false flag-operatie bedoeld om militaire actie tegen Venezuela te rechtvaardigen.
Als reactie kondigde de Venezolaanse regering aan om de lopende energie- en gasakkoorden met Trinidad & Tobago tijdelijk op te schorten. Deze akkoorden waren van groot belang voor de export van aardgas en de gezamenlijke exploitatie van offshore-velden in de grensregio. Volgens bronnen binnen het Venezolaanse ministerie van Energie “kan er geen economische samenwerking bestaan met een regering die haar wateren openstelt voor buitenlandse militaire operaties tegen ons land.”
De stap kan ernstige economische gevolgen hebben voor Trinidad, dat sterk afhankelijk is van gasexport en al jaren kampt met dalende productie. Analisten waarschuwen dat de diplomatieke breuk een domino-effect kan hebben op de handelsrelaties binnen CARICOM, waar steeds meer landen oproepen tot terughoudendheid en dialoog.
In Trinidad zelf groeit de kritiek op de harde toon van premier Persad-Bissessar. Tijdens een persconferentie vorige week zei ze: “Ik heb geen sympathie voor smokkelaars; als de VS hen uitschakelt, is dat hun verdiende loon.”
De uitspraak leidde tot verdeeldheid binnen haar kabinet en felle reacties van oppositiepartijen, die vinden dat de premier de neutraliteit van het land opoffert voor Amerikaanse gunsten.
Ook binnen de regio klinkt ongenoegen. CARICOM-diplomaten waarschuwen dat de agressieve houding van Trinidad & Tobago haaks staat op de Caribische traditie van bemiddeling en vreedzame dialoog. “We dreigen opnieuw een frontlijn te worden in een strijd tussen grootmachten,” aldus een diplomaat uit Barbados.
De toenemende spanningen tussen Venezuela, de VS en Trinidad & Tobago hebben ook directe implicaties voor Suriname en de bredere Caribische regio.
De militaire aanwezigheid van de VS in de zuidelijke Caribische zone schuift de geopolitieke spanningslijn dichter richting het Guyana-bekken en de kust van Suriname — precies het gebied waar olie- en gasvelden economisch steeds belangrijker worden. Door de opschorting van Venezolaanse gasakkoorden met Trinidad kan de druk op alternatieve energiepartners toenemen. Suriname, dat net als Guyana in de startfase van olie-ontwikkeling zit, zou daardoor in de kijker komen te staan als mogelijke nieuwe energiepartner — maar ook als volgend schaakstuk in het machtsspel tussen grootmachten.
Daarnaast waarschuwen regionale experts dat de groeiende militaire aanwezigheid van de VS kan leiden tot een militarisering van de Caribische ruimte. Voor kleinere landen zoals Suriname, die traditioneel vasthouden aan diplomatie en non-interventie, wordt het een uitdaging om hun neutraliteit te behouden zonder strategische nadelen te ondervinden.
Ook binnen CARICOM dreigt verdeeldheid: terwijl Trinidad en Jamaica eerder pro-Amerikaanse standpunten innemen, pleiten landen als Suriname, Barbados en St. Vincent & The Grenadines juist voor dialoog en vrede. Die tweedeling kan het regionale besluitvormingsproces verzwakken, zeker nu de Cariben zich steeds vaker moeten positioneren in wereldwijde energiediscussies.
Suriname bevindt zich zo in een cruciale positie: een land dat geografisch dichtbij, maar politiek nog neutraal is — en dat nu de kans heeft om zich te profileren als bruggenbouwer in plaats van bondgenoot.
Analyse – door de redactie
Wat zich afspeelt tussen Trinidad & Tobago, Venezuela en de Verenigde Staten is meer dan een regionale ruzie. Het is een krachtmeting tussen belangen: veiligheid, olie, macht en invloed. Terwijl de grootmachten hun pionnen verplaatsen, zullen de kleinere Caribische staten — waaronder Suriname — moeten bepalen of ze toeschouwers blijven of eindelijk hun eigen koers durven te varen.