Wat ooit een baken van regionale samenwerking moest zijn, is nu een schimmige grenspost geworden waar chaos, corruptie en angst regeren. De Canawaima-veerverbinding tussen Suriname en Guyana wordt al jaren geteisterd door vriendjespolitiek en een bijna criminele cultuur van voorkeursbehandeling. En volgens ondernemers zoals Kabab Mohamed zal dat niet snel veranderen.
“Het systeem werkt als een kartel,” zegt Mohamed in een interview met DTV. Vrachtwagens vol bederfelijke goederen blijven uren of dagen staan, terwijl wie betaalt — of connecties heeft — moeiteloos voorrang krijgt. Manifesten worden herschreven, wachtrijen genegeerd. “Het is niet wat je vervoert, maar wie je kent.”
Wat het nog schrijnender maakt: velen durven er niet openlijk over te praten. “Mensen zijn bang,” aldus Mohamed. Bang om hun werk te verliezen. Bang voor represailles. Het systeem is zó diepgeworteld dat het al als normaal wordt beschouwd. “Het gaat al jaren zo, en iedereen denkt: het zal altijd zo blijven.”
Ondertussen zijn de tarieven voor transporteurs in Suriname meer dan verviervoudigd — van SRD 25 naar SRD 130. En dat zonder transparantie of verbetering. Er is geen decent digitaal registratiesysteem. Alles draait om cash, connecties en controleverlies.
De vraag blijft: waar zijn de verantwoordelijken? Waarom grijpt de overheid niet in? Het stilzwijgen van officiële instanties voedt het vermoeden dat men bewust wegkijkt — of erger nog: meeprofiteert.
Suriname verdient beter dan een grensovergang waar rechtvaardigheid ver te zoeken is. De Canawaima-situatie is niet alleen een logistiek probleem, het is een morele crisis. Een land dat zijn burgers in de steek laat bij de grens, laat ze overal in de steek.
Beeld:DTV
