“Paniek op het Presidentieel Paleis? Santokhi grijpt in terwijl coalitie valt!”

Advertentie

Paramaribo – Terwijl de coalitie wankelt en Pertjajah Luhur (PL) zich terugtrekt uit de regering, laat president Chandrikapersad Santokhi geen gras groeien over de achtergebleven bestuurlijke dossiers. In een officiële uitnodiging, gedateerd 7 mei en gericht aan de minister van Transport, Communicatie en Toerisme (TCT), benadrukt de president de “urgentie en zwaarte” van een viertal beleidskwesties die volgens hem “met spoed” moeten worden aangepakt.

Op de agenda van het spoedberaad, dat gepland staat voor maandag 12 mei om 14.00 uur, staan onder meer de aanhoudende onrust bij de Vereniging Radio- & Televisiebedrijven Suriname (VRTS), het slepende dossier rond luchtvaartmaatschappij Blue Wings, de samenwerking tussen Fly Always en luchthaven Zorg en Hoop, en de situatie rond SLM.

Opvallend is de context waarin deze oproep plaatsvindt. Met nog geen maand tot de verkiezingen stapte PL – tot voor kort zelf regeringspartij – luidruchtig uit de coalitie. Hun beschuldiging: vriendjespolitiek, rechtsongelijkheid en het beschermen van corrupte ministers. Ondervoorzitter Bronto Somohardjo sprak van “een keuze voor onze ziel”, maar het politiek opportunistische karakter van de timing valt moeilijk te ontkennen. PL was jarenlang mede-architect van het gevoerde beleid.

De ontstane machtsvacuüm is voelbaar. Minister Uraiqit Ramsaran (TCT) is inmiddels afgetreden, maar zijn ministerie beheert cruciale dossiers die het land niet zomaar kan laten versloffen. De president lijkt dat te beseffen. In de brief dringt hij aan op een ontmoeting “met het oog op continuïteit van beleid dat constant gegarandeerd dient te zijn”.

De timing van deze topontmoeting – slechts weken voor de verkiezingen – is allesbehalve toeval. Het toont een president die wil uitstralen dat het bestuur doorgaat, ondanks interne politieke aardverschuivingen. Maar ook iemand die weet dat zijn leiderschap nu publiekelijk ter discussie staat. Want als coalitiepartners je van rechtsongelijkheid beschuldigen, is bestuurlijke daadkracht slechts één helft van het antwoord; transparantie en zelfreflectie zijn minstens zo belangrijk.

Wat nu boven de markt hangt is niet alleen de vraag hoe deze urgente dossiers worden opgelost, maar ook wie er politiek verantwoordelijk is voor het feit dat ze zijn blijven liggen. En met PL inmiddels in de oppositie, lijkt het electorale spel om verantwoordelijkheid én belofte begonnen.

Suriname staat op een kruispunt. De bevolking kijkt toe hoe politieke allianties breken, institutionele stabiliteit kraakt, en urgente vraagstukken onopgelost blijven. In dat vacuüm wordt geloofwaardigheid een zeldzame, maar beslissende valuta.