Column: De stilte rond de Brunswijks – hoe lang nog?

Er hangt iets merkwaardigs in de lucht bij de NV Energiebedrijven Suriname (EBS). De geur van houtstof, macht en familiebelangen. Terwijl duizenden Surinamers ploeteren onder torenhoge stroomtarieven en onbetrouwbare elektriciteit, lijkt de top van het bedrijf verwikkeld in iets wat meer lijkt op een familiebijeenkomst dan een professionele organisatie.

Leo Brunswijk, directeur bij EBS, is de jongere broer van ex- vice-president Ronnie Brunswijk. En wanneer de naam Brunswijk valt, gaan er in Suriname geen alarmbellen meer af — men haalt de schouders op. Want macht is hier al zo vaak familiebezit geworden dat niemand zich nog verbaast als een directeur tegelijk ook “oom, neef of broer van” blijkt te zijn.

Toch is er iets anders deze keer. President Jennifer Simons lijkt niet van plan de hand boven iemand te houden. “Als je fout gaat, ga ik je niet beschermen,” zei ze. Een zin die in elk fatsoenlijk land vanzelfsprekend zou moeten klinken, maar in Suriname bijna revolutionair is.

Het probleem? Woorden klinken mooi, maar daden tellen zwaarder. En de bevolking heeft het gehad met onderzoeken die “nog gaande zijn”. We kennen het ritueel: eerst komt de verontwaardiging, dan het onderzoek, daarna de stilte – en tenslotte de promotie.

De SBB zou duizenden bruinhartmasten in beslag hebben genomen, vermoedelijk van illegale houtkap. En alsof dat niet genoeg is, ligt er een aangifte bij het Parket van de procureur-generaal. Leo Brunswijk wordt beschuldigd van het sluiten van overeenkomsten met een onderneming waarin zijn eigen familiebelangen een rol spelen. Zonder aanbesteding, zonder transparantie, maar mét alle voordelen van de juiste achternaam.

Brunswijk zelf noemt het “fabels”. Tja, dat woord hebben we vaker gehoord in Suriname. Vaak vlak voordat de fabel werkelijkheid bleek.

• Column: De stilte rond de Brunswijks – hoe lang nog?
• Column: “Santokhi praat nog steeds alsof hij nog president is”
• Dinotha Vorswijk: de ex-minister die niet wilde of kón lezen

President Simons heeft gelijk dat ze niet verantwoordelijk is voor strafrechtelijk onderzoek, maar ze is wél verantwoordelijk voor het klimaat waarin dit soort zaken steeds opnieuw kan gebeuren. Het land kijkt naar haar om te zien of “niemand wordt beschermd” ook echt betekent dat de politieke familiebanden worden doorgesneden — en niet alleen de kleine vis wordt geofferd.

Want laten we eerlijk zijn: als Leo een Brunswijk was zonder broer op het hoogste machtsniveau, had hij dan nog dezelfde rust?
Of beter nog: was hij dan überhaupt directeur bij de EBS geworden?

De president zegt dat Suriname niet alles in één keer kan omdraaien. Dat klopt. Maar zolang de machtsstructuren draaien op familie, vriendjes en stilte, zal dit land nooit vooruitgaan.

Het wordt tijd dat niet alleen de stroom, maar ook de integriteit bij EBS wordt hersteld.